Amerikanen = achterdochtig?

In het vorige bericht kon je lezen dat we op zoek waren naar een auto. Gisteren (maandag hier dus) was het labour day, onze 1 mei, dus moesten we niet naar school. Een uitgelezen kans om weer op zoek te gaan naar een auto. We hadden afgesproken met een persoon om naar een witte Licoln te gaan kijken (trekt op een limousine, maar dan een stuk uitgesneden in het midden). We hoorden meteen dat de persoon waarmee we afspraken schrik had! Hij wilde al niet bij hem thuis afspreken, maar ergens op een kruispunt, waar we dan zouden onderhandelen voor de auto. We kwamen aan op de vooraf afgesproken 'meeting-point', en we lieten de persoon weten da we er waren. Hij ging afkomen. Maar na een halfuur, nog steeds niets te zien. Uiteindelijk, na ong 35 min te moeten wachten, zagen we hem afkomen in de witte Licoln. We zagen hem vertragen, kijken, en toen reed hij gewoon verder, en sloeg een andere straat in dan wij stonden. Bart ging kijken in de straat, maar tevergeefs. We belden hem op, en hij zei dat hij niet durfde komen, omdat we met z'n 4-en waren. Hij had schrik. Zijn laatste woorden waren; 'The deal is off!", en hij legde op. Raar maar waar! Daar hadden we dus weer de auto voor geleend van anderen, en een uur voor gereden. Tja, de Amerikanen. Speciaal gevallekes hé! (Ik heb onderweg ook nog wat sfeerbeelden gemaakt van de omgeving zoals je kan zien).